Bulimia nevroza genellikle kısa bir süre içinde aşırı yiyecek tüketiminin sık tekrarlanması ve hemen ardından fazla kalorilerden kurtulma düşüncesiyle kendi kendine kusmak, uzun süre yemek yememek ve aşırı egzersiz yapmak şeklinde ilerleyen ciddi bir yeme bozukluğudur. Bulimiya nervoza hastalığının başlıca özelliği uzun süren yeme kısıtlamasının ardından tıkınırcasına yeme krizlerinin gelmesidir. Yeme krizlerinin ardından kişi kendini depresif hissetmekte, kilo almayı engellemek için dışkılamayı hızlandırıcı ya da idrar sökücü gibi ilaçları dahi kullanabilmektedir. Bulimia nervoza hastası bir kişi genellikle ortalama kilosunu korur. Bu durum onu bulimia nervozayı ciddi anoreksiya nervoza vakalarından daha az fark edilir kılar.
Bulimia Nervosa, aşırı yeme epizodları ve ardından kilo alımını önlemeye yönelik telafi edici davranışlarla karakterize bir tür yeme bozukluğudur. Telafi edici davranışlar, aşırı yeme ataklarından sonra kiloyu kontrol etmeye çalışmanın bir yolu olarak kullanılır. Telafi edici davranışlar şunları içerir:
Bulimia nervoza en çok ergenlik döneminde ve genç kadınlarda görülür ve bu popülasyon grubunun yaklaşık % 1-2’si bu hastalıktan etkilenir. Bulimia nervoza hastalarının yüzde 80’inin kadın olduğu tahmin edilmekle birlikte hastalığın erkeklerde görülme sıklığı da gün geçtikçe artış göstermektedir.
Bulimia Nervosa’nın tek bir nedeni yoktur. Vücut görünümü, aile etkileri, genetik, geçmiş travmatik deneyimler ve nörokimyasal ve gelişimsel faktörler ile ilgili sosyal tutumlar, bulimia nervozanın gelişmesine katkıda bulunabilir. Araştırmacılar, bu yeme bozukluğunun kişide özgüven düşüklüğü, vücudunun görünümüne dair memnuniyetsizliği ve bunun neticesinde oluşabilecek aşırı endişeyle başlayabileceğine inanıyor. Kişilerde hastalığın gelişimini tetikleyebilen faktörler özetle şunlardır:
Bulimia nervoza hastalığının belirti ve semptomları fiziksel, davranışsal ve duygusal olabilir.
Aşağıdaki fiziksel ve davranışsal belirtiler, en çok aile üyeleri ve kişinin yakın arkadaşları tarafından fark edilebilen belirtilerdir.
Duygusal belirtiler, davranışsal belirtilerden daha zor olsa da, kanama ve temizleme davranışlarını bilmedikleri zaman bile, genellikle aile üyeleri ve arkadaşlar tarafından fark edilir. Bu duygusal sorunlar yalnızca bulimia nervozaya özgü değildir. Başka sorunlardan da kaynaklanabilir.
Bulimia nervoza tanısını doğrudan koyan bir test ya da yöntem bulunmamaktadır. Doktor öncelikle hastanın tıbbi öyküsünü öğrenir ve fiziksel muayene gerçekleştirir. Bulimia nervoza şüphesiyle gelen hastanın vücut kitle endeksi, kan değerleri, hormon düzeyleri, ayrıca gerekli görüldüğü takdirde EKG, idrar testleri, karaciğer, böbrek veya tiroid fonksiyonundaki anormalliği araştırmak için test istenebilir, kemik yoğunluğu incelemesi yapılabilir.
Bulimia nervoza teşhisi konulması için doktor aşağıdaki soruların cevabını detaylıca öğrenmek isteyecektir:
Bulimia nervozada tedavi planı, tüm yeme bozukluklarının tedavisinde uzmanlaşmış terapistler, psikiyatristler ve beslenme uzmanları tarafından oluşturulan ilgili psikoterapileri ve ilaç tedavileriyle oluşturulabilir.
Bilişsel davranışçı terapi (CBT) ve diyalektik davranışçı terapi (DBT), hastaların olumsuz duygu düşüncelerinin durdurma becerisini öğretir. Hastalar ayrıca yeterince uyumamanın, aşırı yemek yemenin, defalarca kusmanın ve ilaçları kötüye kullanmanın fiziksel-zihinsel sağlıklarını nasıl etkileyebileceğini öğrenir. Terapistler bulimia nervoza hastalarına danışmanlık yaparken, belirli yeme bozukluklarının üstesinden gelmelerine yardımcı olmak için olumlu deneyimleri bilinçli olarak yaşamlarına nasıl dahil edeceklerine dair bilgilendirmeler yapar.
Duyguları düzenlemeyi destekleyen belirli DBT ve CBT becerileri şunları içerir:
Geçmiş ve mevcut travmaları kabul etme ve bunlarla rasyonel bir şekilde başa çıkma becerilerinin olmaması, bulimia nervoza, diğer yeme bozuklukları olan kişilerin, olumsuz duygularını ve düşüncelerini profesyonel yardım almadan yenmeyi çok zor bulmalarının nedenlerinden biridir. CBT ve DBT yalnızca radikal kabul ve sıkıntı toleransıyla başa çıkma tekniklerini öğretmekle kalmaz, aynı zamanda kişilerin yeme bozukluklarının üstesinden gelmek ve sağlıklı benliklerini keşfetmeleri için kişilerarası etkililiği ve farkındalığı birleştirir. BDT ve DBT yoluyla sıkıntı toleransı yöntemlerini öğrenmek, bulimia nervoza ve aşırı yeme bozukluğu hastalarının durumu tırmandırmadan özellikle zor bir an yaşamalarına izin verir. Kendine zarar veren davranışlarda bulunmak çoğu zaman çatışmayla etkisiz bir şekilde uğraşmaktan kaynaklandığından, yeme bozukluğu olan kişilerin özellikle sıkıntıya tolerans tekniklerinde ustalaşmaları gerekir. Tehlike toleransı, radikal kabul ve BDT ve DBT tarafından desteklenen diğer bilinçli alternatiflerin kullanımı yoluyla, danışanlar, nesnel ve rasyonel olarak değerlendirilebilmesi için, sıkıntıya nasıl tahammül edeceklerini öğrenerek yeme bozukluklarıyla baş etmenin zararlı, verimsiz yollarını değiştirebilirler.
Bulimia nervoza gibi yeme bozukluğu olan kişilerde panik ve korku duygusu yaratan günlük durumlarla baş etmeyi öğrenmek, herhangi bir yeme bozukluğu tedavi programının büyük bir parçasıdır. Çoğu durumda, danışanlar stres ve kaygı ile nasıl başa çıkacaklarını bilmezler zira onlara hiçbir zaman olumlu bir şekilde çatışmanın üstesinden gelmek için gerekli araçlar sağlanmamıştır.
İlaçlar
Antidepresanlar, psikoterapi ile birlikte kullanıldığında bulimia semptomlarını azaltmaya yardımcı olabilir. Gıda ve İlaç Dairesi tarafından bulimiyi tedavi etmek için özel olarak onaylanan tek antidepresan, bir tür seçici serotonin geri alım inhibitörü (SSRI) olan fluoksetindir.
Beslenme danışmanlığı
Bir diyetisyen, hastanın sağlıklı bir beslenme planı geliştirmesine yardımcı olabilir. Nitekim hastalar aşırı yeme ve telafi döngüsünü kırmak için öğünleri yapılandırmayı, hızlandırmayı ve günlük kalori alımı için gereken miktarı ayarlamayı öğrenirler.
